Metoda Dyna Lingua M.S oraz logorytmika

Podczas zajęć „Za Życiem” wspierano rozwój dzieci stosując Metodę Dyna Lingua M.S oraz logorytmikę.

Metoda ”Dyna-Lingua M.S.” jest stosowana w terapii dzieci i osób dorosłych z rozmaitymi zaburzeniami mowy,  których etiologia ma najczęściej charakter neurologiczny. Rozwijanie oraz usprawnianie mowy i myślenia osób poddanych terapii stanowi główny cel tej metody, dodatkowo relaks oraz komfort psychiczny znacząco wpływają na chęć mówienia (SAS). Spontaniczna Aktywność Słowna to pojęcie oznaczające aktywność słowną dziecka pojawiającą  się bez zachęty, pytania, instrukcji czy nakazu innych osób.  Działania logopedyczne stosowane w tej metodzie są ukierunkowane przede wszystkim na komunikacyjną funkcję mowy. Ważnym elementem metody jest relaks psychostymulacyjny oraz ćwiczenia energetyzujące. Relaks zawiera  ściśle skorelowane i jednocześnie stosowane, składniki:

1. a) technikę manualną, służącą aktywnemu rozluźnianiu ciała dziecka przez terapeutę,
2. b) specjalnie skomponowany zestaw utworów instrumentalnej muzyki greckiej,
3. c) bajkę opowiadaną przez terapeutę.
4. d) system ćwiczeń oddechowo-głosowych oraz trening narządów artykulacyjnych.

W metodzie Dyna-Lingua M.S. jest stosowana oryginalna i bardzo uniwersalna technika rytmogestów i kreacji ruchowych. Techniki te stanowią ruchowe wsparcie dla czynności mówienia.

Dzieci biorące udział w programie rządowym, chętnie i aktywnie uczestniczyły w zajęciach. Stosowana metoda Dyna Lingua M.S pozwoliła im na wyrażanie Spontanicznej Aktywności Słownej. Dzieci chętnie stosowały rytmogesty, a następnie kreacje ruchowe. które  poprzez łączenie ruchu, słowa i myślenia, pozwalały  nabywać umięjetności budowania prostych wypowiedzi. Ćwiczenia oddechowo-fonacyjne pozwalały na lepsze dysponowanie zasobami powietrza, ich mowa stała się przez to głośniejsza, wolniejsza i wyraźniejsza. Ćwiczenia energetyzujące pozytywnie wpływały na motywację do mówienia, zachęcały do dalszej pracy, ćwiczyły uwagę słuchową i reakcje na bodźce słuchowe. Relaksacja stosowana podczas zajęć, rozluźniała, wyciszała i znacząco wpływała na jakość zajęć i spontaniczną aktywność słowną.

Podczas zajęć stosowano również metodę logorytmiki, która łączy w sobie terapię logopedyczną i rytmikę. Takie zestawienie umożliwiało zaktywizowanie sfery zarówno słuchowej, jak i ruchowej dziecka.

Za główny cel ćwiczeń logorytmicznych uważa się usprawnianie ruchowe i słuchowe dzieci, u których stwierdza się zaburzenia i wady wymowy.

Stosowanie zajęć logorytmicznych, opartych na ruchu i muzyce, wymaga łączenia się zjawisk charakterystycznych dla muzyki, wśród których znajdują się: rytm, tempo, akcent, wysokość dźwięku oraz artykulacja. Każde z tych zjawisk ma swoiste znaczenie zdrowotne dla organizmu, ale także rozwojowe, np.:

śpiewanie – wzmacnia aparat głosowy, dotlenia cały organizm, zwiększa pojemność płuc, rozwija klatkę piersiową, a także wyzwala naturalną potrzebę wyrażania siebie, koi system nerwowy. Ponadto nauka piosenek wzmacnia pamięć, poszerza zakres wiedzy i rozwija słownictwo;

ruch – aktywność ruchowa sprzyja rozwojowi fizycznemu i psychicznemu, rozwija aparat mięśniowo-ruchowy, polepsza ogólną kondycję, wyrabia prawidłową postawę, ćwiczy koordynację ruchową, refleks, a także estetykę ruchową;

reagowanie na bodźce dźwiękowe – sprzyja rozwojowi słuchu oraz wrażliwości i uwagi słuchowej, podzielności uwagi, skupienia, szybkich reakcji, pamięci, gotowości do działania oraz wyobraźni.

Podczas zajęć logorytmicznych stosowano śpiew, ruch i reaktywność na bodźce. Uczestniczenie w nich sprzyjało stymulacji rozwoju mowy,  pozwalało dzieciom pokonać lęk przed głośnym śpiewem, wstyd. Zajęcia rozwijały wszystkie funkcje potrzebne do nabywania prawidłowej mowy. Podczas zajęć  prowadzono także ćwiczenia ortofoniczne, ćwiczenia i zabawy z instrumentami  jako ćwiczenia stymulujące rozwój słuchu fonematycznego dzieci.

Opracowała: mgr Agnieszka Matejczuk