Depresja nastolatków

Depresja nastolatków jest jednym z najczęściej występujących i równocześnie rzadko diagnozowanych problemów zdrowotnych okresu adolescencji, często przez otoczenie błędnie postrzegana jest w kategoriach niewłaściwego, odbiegającego od normy zachowania. Szacuje się, że cierpi na nią około 2% dzieci oraz 20% nastolatków. Należy jednak pamiętać, że zaburzenia depresyjne są jednostką chorobową, ujmowaną w klasyfikacji ICD-10.
Skąd się bierze depresja u młodzieży?
Czynniki Ryzyka:
- występowanie depresji u rodziców ,
- stresory w otoczeniu - konflikty w rodzinie, niski statut społeczno-ekonomiczny rodziny, śmierć jednego z rodziców lub opiekunów, przemoc (fizyczna, psychiczna, seksualna), zaniedbanie ze strony rodziców, zaburzone relacje, uzależnienie członków rodziny,
- Podłoże psychologiczne - wysoki poziom lęku, niska samoocena, wysoki samokrytycyzm, zniekształcenia poznawcze, niskie kompetencje społeczne itp.
- Stres szkolny,
- Interpersonalne - Trudności w funkcjonowaniu społecznym ,
Objawy depresji u nastolatków :
- wyraźne obniżenie nastroju utrzymujące się przez dłuższy czas, niezależnie od okoliczności i pory dnia,
- smutek,
- rozdrażnienie, płaczliwość, skłonność do wpadania w złość lub rozpacz, agresja wobec otoczenia – czasami takie symptomy występują w większym natężeniu niż smutek,
- obniżona samoocena, poczucie bycia gorszym od innych , poczucie winy,
- zmiany w funkcjonowaniu we wszystkich sferach życia - – zaniedbywanie obowiązków, obniżenie wyników w szkole, izolacja społeczna, utrata zainteresowania rzeczami które wcześniej sprawiały przyjemność, nieumiejętność odczuwania radości,
- obniżenie aktywności fizycznej - bezczynność, brak inicjatywy, problem z mobilizacją do działania,
- obniżenie sprawności intelektualnej – problemy z koncentracją, zapamiętywaniem, uczeniem się, logicznym myśleniem,
- zmiana sposobu wypowiadania się – ubogie słownictwo, zdawkowe wypowiedzi,
- problemy ze snem – bezsenność lub senność, zaburzenia rytmu dobowego wstawanie lub zasypianie o nietypowych porach,
- zaburzenia łaknienia lub nadmierny apetyt, zauważalna utrata masy ciała lub nadmierne przybieranie na wadze,
- sięganie po używki, zamknięcie w rzeczywistości wirtualnej (media społecznościowe, gry komputerowe etc.),
- myśli samobójcze.
Jak rozpoznać depresję u nastolatków?
Depresja u nastolatków często postrzegana jest w kategoriach niegrzecznego zachowania, demoralizacji, lenistwa czy młodzieńczego buntu. Rodzice często poszukują przyczyn trudności w niewłasciwych kontaktach rówieśniczych i wynikających z tego problemów z używkami.
Depresja rzadko jest brana pod uwagę. Często rodzice próbują zmotywować nastolatka do zmiany poprzez twierdzenia typu: „weź się w garść”, „o co ci chodzi, przecież masz wszystko”, „ja w twoim wieku miałam gorzej”, które okazują się nieskuteczne.
JAK ROZPOZNAĆ DEPRESJĘ U NASTOLATKA?
Spośród objawów depresji u nastolatków, najważniejszym kryterium diagnostycznym jest stwierdzenie chronicznego pogorszenia nastroju w perspektywie przynajmniej 2-tygodniowej.
Jednak do diagnozy konieczne jest wystąpienie łącznie większej liczby symptomów, które stanowią kompletny zespół chorobowy, diagnozowany przez specjalistów, w tym psychologa i psychiatrę.
Odpowiedz na kilka pytań i dowiedz się, czy poniższe objawy występują u Twojego dziecka:
- Nie może spać lub ciężko mu wstać z łóżka, potrafi w nim spędzić większość dnia.
- Ma problemy z koncentracją. Dotychczas wykonywane czynności i zadania sprawiają mu trudność.
- Stale towarzysz mu uczucie bezradności i bezsilności.
- Nie potrafi w żaden sposób zapanować nad negatywnymi myślami.
- Nie ma apetytu lub przeciwnie - potrafi „przejadać” problemy.
- Łatwo się irytuje, denerwuje nawet bez powodu.
- Uważa, że na nic nie ma wpływu a Jego życie nie ma sensu.
JAK POMÓC DZIECKU W WALCE Z DEPRESJĄ?
Obecność i zaangażowanie rodziców stanowi ważny czynnik terapeutyczny w procesie leczenia depresji młodzieńczej i przyspiesza powrót dziecka do zdrowia. Co możesz zrobić, aby pomóc swojemu dziecku, które choruje na depresję?
- Bądź obecny w życiu dziecka. Zadbaj o pozytywne relacje między wami. Okaż troskę i uwagę.
- Wspieraj dziecko w trudnych chwilach. Pokaż, że zawsze może na ciebie liczyć.
- Doceniaj i chwal dziecko. Ciesz się z nim jego sukcesami.
- Nie lekceważ i nie umniejszaj problemów dziecka. Nie neguj jego uczuć. Słuchaj uważnie. Powstrzymaj się od oceniania, krytykowania, pouczania i dawania rad.
- Powiedz, że się martwisz. Zapytaj, jak możesz pomóc. Zaoferuj swoje wsparcie, ale nie naciskaj. Bądź wytrwały i empatyczny.
- Jeśli coś cię niepokoi – działaj. Porozmawiaj z osobami, które dobrze znają twoje dziecko. Skonsultuj się ze specjalistą.
- Nie obrażaj się na dziecko, gdy pod wpływem emocji zrani cię lub obrazi. Dowiedz się, co naprawdę kryje się za jego słowami.
- Okaż dziecku bezwarunkową akceptację. Powiedz, że jest dla ciebie ważne i kochasz je takie, jakie jest.
- Zadbaj o jego dietę i wzbogać ją o produkty, które pozytywnie wpływają na nastrój (gorzka czekolada, migdały, banany, awokado, jagody, jeżyny, wiśnie).
Depresja jest poważną i przewlekłą chorobą, która zmienia życie całej rodziny. Nie należy utożsamiać jej z chwilowym przygnębieniem i spadkiem nastroju. Pamiętaj jednak, że jest chorobą uleczalną. Odpowiednie i systematyczne leczenie prowadzi do ustąpienia objawów oraz umożliwia powrót do funkcjonowania w życiu społecznym.
Opracowanie: mgr Anna Podyma, mgr Kamila Majcherczyk